Ένα ψυχολογικό τεστ που αξίζει να το κάνεις!

Μην κλέβεις κοιτώντας τις απαντήσεις στο τέλος...

Το μυαλό είναι σαν αλεξίπτωτο, δουλεύει καλύτερα όταν είναι ανοικτό. Είναι πολύ διασκεδαστικό να το κάνεις, αλλά πρέπει να ακολουθήσεις τις οδηγίες κατά γράμμα...

Πριν αρχίσεις πάρτε πρώτα χαρτί και στυλό! Μην κλέβεις!

1.Το τέλος του κόσμου έρχεται, αν μπορείτε να σώσετε μόνο ένα είδος ζώου, ποιό θα επιλέγατε;

Κουνέλι

Πρόβατο

Ελάφι

Άλογο

2. Πηγαίνετε ταξίδι στην Αφρική. Επισκέπτεστε μια φυλή και επιμένουν να πάρετε μαζί σας ένα ζώο, ποιό είναι αυτό που θα επιλέγατε;

Πίθηκος

Λιοντάρι

Φίδι

Καμηλοπάρδαλη

3. Κάνατε ένα λάθος και ο Θεός σας ζητάει να επιλέξετε το ζώο που θα θέλατε να σας μεταμορφώσει. Ποιό είναι το ζώο που θα επιλέγατε;

Σκυλί

Γάτα

Άλογο

Φίδι

4. Αν είχατε τη δύναμη να κάνετε ένα είδος να εξαφανιστεί για πάντα, ποιό θα ήταν;

Λιοντάρι

Φίδι

Κροκόδειλος

Καρχαρίας

5. Αν είχατε τη δυνατότητα να επικοινωνήσετε με ένα ζώο ποιο θα ήταν αυτό;

Πρόβατο

Άλογο

Κουνέλι

Πουλί

6. Βρίσκεστε σε ένα απομονωμένο νησί. Ποιο ζώο θα επιλέγατε να είχατε παρέα;

Σκύλο

Γουρούνι

Αγελάδα

Πουλί

7. Αν είχατε την ικανότητα να εξημερώσετε κάποιο ζώο, ποιό ζώο θα επιλέγατε να εξημερώσετε και θα το κρατούσατε για κατοικίδιό σας;

Δεινόσαυρος

Άσπρη τίγρης

Πολική αρκούδα

Λεοπάρδαλη

8. Αν θα μπορούσατε να είστε ένα ζώο για 5 λεπτά, ποιό θα θέλατε να είστε;

Λιοντάρι

Γάτα

Άλογο

Περιστέρι

Και τώρα οι απαντήσεις!!!

1. Τί χαρακτήρας είστε.

Κουνέλι – Δείχνετε ότι είστε κρύος και απόμακρος, αλλά έχετε πολύ ζεστή και ευαίσθητη καρδιά.

Ελάφια - Είστε ευγενικός.

Άλογο – Είστε ανεξάρτητος.

Προβατο - Ειστε ηρεμος. 

2. Με ποιό τρόπο φλερτάρετε και δείχνετε την αγάπη σας στο έτερο ήμισυ.

Πίθηκος – Είστε δημιουργικός και πρωτότυπος. Κρατάτε πάντα ζωντανό το συναίσθημα.

Λιοντάρι – Με απλό τρόπο λέτε και δείχνετε την αγάπη σας για το έτερο ήμισυ.

Φίδι – Είστε άλλοτε θερμός και άλλοτε κρύος σαν τον πάγο!

Καμηλοπάρδαλη – Συνεχώς φλερτάρετε, δεν είστε καθόλου σταθερός.

3. Τί εντύπωση δίνετε στον σύντροφό σας.

Σκύλος – Πιστός.

Γάτα -Ανεξάρτητος.

Άλογο – Άπιστος.

Φίδι – Ευμετάβλητος.

4. Ποιό γεγονός θα σας ανάγκαζε για να χωρίσετε με τον σύντροφό σας;

Λιοντάρι – Η υπεροψία του συντρόφου σας.

Φίδι – Είναι πάρα πολύ ευμετάβλητος.

Κροκόδειλος – Άσπλαχνος και ειρωνικός.

Καρχαρίας – Επισφαλής.

5. Ποιό είδος σχέσης θα επιθυμούσατε να χτίσετε με τον σύντροφό σας.

Πρόβατα – Θέλετε να υπάρχει επικοινωνία και του μυαλού και της καρδιάς σας.

Άλογο – Θέλετε να ξέρετε όλα τα μυστικά του και εσείς είστε διατεθειμένοι να αποκαλύψετε τα πάντα για τη ζωή σας.

Κουνέλι – Θέλετε μια σχέση στην οποία θα νιώθετε πάντα θερμή την αγάπη.

Πουλί – Φροντίζετε όχι μόνο για το παρόν, αλλά και το μέλλον με τον σύντροφό σας. Χτίζετε μια μακράς διάρκειας σχέση με την οποία θα καταλήξετε και στον γάμο.

6. Αν θα απατούσατε τον σύντροφο σας.

Σκύλος – Πιστοί!

Γουρούνι – Άπιστα γουρούνια!

Αγελάδα – Θα προσπαθούσατε πολύ σκληρά να μην το κάνετε. Θα απιστούσατε μόνο στην περίπτωση που ήταν τρέλα της στιγμής.

Πουλί – Δεν μπορείτε ποτέ να είστε σταθεροί. Δεν είστε κατάλληλοι για γάμο και δεν θέλετε να δεσμευτείτε.

7. Τί σκέφτεστε για τον γάμο.

Δεινόσαυρος – Είστε αρκετά απαισιόδοξοι. Σκέφτεστε ότι δεν υπάρχει ευτυχισμένος γάμος.

Άσπρη τίγρης – Σκέφτεστε ότι ο γάμος είναι ένα πολύτιμο πράγμα. Μόλις παντρευτείτε αγαπάτε και φροντίζετε τον σύντροφό σας σαν τον πιο πολύτιμο θησαυρό.

Πολική αρκούδα – Φοβάστε τον γάμο, σκέφτεστε ότι θα χάνατε την ελευθερία σας.

Λεοπάρδαλη – Δεν ξέρετε ακόμη τί είναι αυτό που πραγματικά θέλετε, αλλά πολύ βαθιάαα (σιγά μην χτυπήσετε κόκαλο) μέσα σας θέλετε να παντρευτείτε!

8. Οι σκέψεις σας περί έρωτος…

Λιοντάρι – Έχετε πάντα δίψα για αγάπη, αλλά δεν ερωτεύεστε εύκολα.

Γάτα – Είστε αρκετά μόνος και αναζητάτε την αληθινή αγάπη.

Άλογο – Δεν θέλετε ακόμα να δεθείτε σε μια σταθερή σχέση.

Περιστέρι – Η αγάπη για σας είναι το πιο όμορφο και αγνό συναίσθημα. Αν αγαπήσετε πραγματικά θα είναι για πάντα!

Πόσο μπορείς να αντέξεις σε ένα μπλε σπίτι;

Ο ιδιόμορφος Αυστριακός αρχιτέκτονας Peter Kaschnig αποφάσισε να πραγματοποιήσει ένα παράξενο ψυχολογικό πείραμα με σκοπό να καταδείξει ότι η μονοχρωμία σε έναν χώρο επηρεάζει την ψυχολογία των ανθρώπων και λειτουργεί ανασταλτικά όσον αφορά στην παραμονή τους για αρκετό χρόνο στο εσωτερικό του.

Το project ονομάστηκε «Hausblau» («Μπλε Σπίτι») και πραγματοποιήθηκε στα περίχωρα της Βιέννης, όπου ο Peter έβαψε ένα ολόκληρο σπίτι σε έντονη μπλε απόχρωση: από τους τοίχους και την οροφή μέχρι τους καναπέδες, το τζάκι και τις γλάστρες, το νεροχύτη της κουζίνας, το χαρτί τουαλέτας αλλά και τα φωτιστικά!

Στη συνέχεια προσκάλεσε τον κόσμο να μείνει μέσα στο σπίτι τέσσερις ημέρες, καταγράφοντας κάθε στιγμή τις αντιδράσεις τους όπως αυτές προέκυπταν από τον τρόπο που βίωνε ο καθένας τη φοβερή δύναμη του χρώματος.

Από τους 400 και πλέον επισκέπτες μόνο δυο - τρεις κατάφεραν να μείνουν μέσα, και μάλιστα όχι για περισσότερο από μερικά λεπτά, αν και οι πιο πολλοί ήταν εξ αρχής δεκτικοί στην παραμονή. Ο αρχιτέκτονας εξηγεί σχετικά:

«Η αισθητική επίδραση του χρώματος υποχωρεί σταδιακά μετά από μισή ώρα. Ο προσανατολισμός παραμένει δύσκολος, επειδή το χρώμα ισοπεδώνει τις επιφάνειες και μειώνει εστιακά τα σημεία. Τα έπιπλα και τα αντικείμενα είναι πολύ δύσκολο να διακριθούν με το έντονο μπλε να είναι πανταχού παρών...

Όπως ήταν αναμενόμενο, η ολιγόλεπτη και μόνο παραμονή των ανθρώπων στο μπλε σπίτι είχε μια εξαιρετικά ανησυχητική ψυχολογική επίδραση. Όταν οι εσωτερικοί και οι εξωτερικοί χώροι συγχωνευτούν λόγω χρώματος τότε τόσο η αντίληψη του χώρου όσο και η οπτική αντίληψη βρίσκονται σε υπερδιέγερση. Αυτό προκαλεί ανασφάλεια, επηρεάζει την όραση και καθιστά τον οργανισμό σε κατάσταση συναγερμού».

Αξίζει να σημειώσουμε ότι ο Kaschnig δεν επέλεξε τυχαία το βαθύ μπλε. Λόγω των ιδιοτήτων του το χρώμα αυτό είναι εντελώς «καθαρό» και δεν δημιουργεί βάθος ούτε σκιές. «Είναι ένα χρώμα χωρίς... διαστάσεις», λέει ο ίδιος.

Είπα να γράψω τώρα για το συγκεκριμένο θέμα...‏

   Είπα να γράψω τώρα για το συγκεκριμένο θέμα, και λέω τώρα εννοώντας την δεδομένη χρονική περίοδο όπου δεν υπάρχουν εκλογές, ούτε προεδρικές, ούτε βουλευτικές , ούτε δημοτικές, ούτε…σχολικές!(γιατί η αρχομανία στην Κύπρο είναι έμφυτη, την έχουμε εκ γενετής, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα..). Γράφω λοιπόν στην απουσία αυτών των θεσμικών, κατά τα άλλα, γιορτών (εντός και εχτός εισαγωγικών το γιορτών), για να μην γίνω γραφικός, αλλά προπάντων για να μην ¨χρωματιστώ¨, γιατί ξέρετε «Δε τον!! Τωρά που εν οι εκλογές αθυμήθηκε να γράψει τζαι άρθρο, κομματόσχυλλο». Όχι δεν είμαι κομματοποιημένος, αλλά πιστεύω πως είμαι συνειδητοποιημένος περί των δικαιωμάτων του Πολίτη.



    Πολίτης, μια λέξη πολύ συνηθισμένη στα αυτιά μας, δυστυχώς ουδείς ή λίγοι της δίνουμε την σημασία που της αρμόζει. Μπορεί να φταίει για αυτό η αμάθεια, διότι πολύ λίγοι γνωρίζουν και ¨εκμεταλλεύονται¨ τα δικαιώματα τους ως Πολίτες, πολύ λίγοι νιώθουν την δύναμη που έχουν έναντι τις πολιτείας ( στον καθορισμό και στην κατάρτιση της ). Για την αμάθεια σίγουρα ευθύνεται και η πολιτεία η ίδια αφού αφήνει στο σκοτάδι τον κόσμο για τα πλείστα δικαιώματα του, γιατί ο κοιμισμένος δεν μπορεί να πειράξει και αυτό τους συμφέρει. Μπορεί, όμως, να ευθύνεται για αυτό η συνήθεια, που την ακούμε αυτή την λέξη σχεδόν καθημερινά, αναφορές στον τύπο, ονόματα τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών εκπομπών αναφέρονται σε αυτή την ιδιότητα, ακόμα υπάρχει Εφημερίδα που φέρει το όνομα Πολίτης. Είτε έτσι, Είτε αλλιώς υπάρχει απαξίωση στους Θεσμούς και ειδικότερα στα κεκτημένα δικαιώματα μας. Κεκτημένα ναι!!! Γιατί όπως ξέρετε ή έπρεπε να ξέρετε αυτά που απολαμβάνουμε εμείς σήμερα κάποτε για κάποιους ήταν παράδεισος, νιρβάνα, ζάιον, όπως θέλετε (ή πιστεύετε) πέστε το. Ήταν ένα άπιαστο όνειρο κάποτε να έχεις λόγο στο ποιος σε διοικεί  (ή κυβερνά, αναλόγως). Χιλιάδες έδωσαν απλόχερα την ζωή τους για να αποκτήσουμε όλοι εμείς( η μετέπειτα γενεές) τα ¨κεκτημένα¨ , κάποιοι στην Χιλή, κάποιοι στην Ελλάδα, κάποιοι στην Αμερική, δεν έχει σημασία, οι αγώνες έγιναν παγκόσμια για να κατοχυρωθούν τα δικαιώματα. Για παράδειγμα, το ¨οχτάωρο¨ , που σήμερα είναι αναφαίρετο δικαίωμα (σε όλες σχεδόν τις ¨πολιτισμένες¨ κοινωνίες) κερδήθηκε με πολλή αίμα στις πολύνεκρες διαδηλώσεις των συντεχνιών, εργατών, και άλλων που ονομάστηκαν αναρχικοί για ευνόητους λόγους (Haymarket Affair) στο Σικάγο το 1886, (αυτό γιορτάζουμε άλλωστε την πρώτη του Μάη). Ακόμα πιο παλιά έγινε μια μάχη που σημάδεψε όλο τον κόσμο και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην παγκόσμια ιστορία, και στα δικαιώματα του Πολίτη ειδικότερα. Στις 26 Αυγούστου και μετά την επανάσταση εναντίον της φεουδαρχίας στην Γαλλία, συντάχτηκε η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη (Déclaration des Droits de l'Homme et du Citoyen), η οποία εξασφαλίζει τόσο τα δικαιώματα του ανθρώπου αλλά και την ιδιότητα του ως πολίτη, πλέον. Αν και υπάρχουν αναρίθμητοι αγώνες προς αναφορά επί του θέματος θα επικεντρωθώ(συνοπτικά) στην πιο πάνω Διακήρυξη η οποία ήταν και η βάση τον πλείστων συγχρόνων συνταγμάτων παγκόσμια. Θα θίξω την σημασία αλλά και τα βαθύτερα νοήματα ενός εκ των 17 αρχικών Άρθρων της Διακήρυξης, πάντα κατά την γνώμη μου. Το Άρθρο 6 δηλώνει ¨  - Ο νόμος αποτελεί έκφραση της κοινής βούλησης. Όλοι οι πολίτες έχουν το δικαίωμα, προσωπικά ή με αντιπροσώπους τους, να μετέχουν στη θέσπισή του. Ο νόμος πρέπει να είναι ο ίδιος για όλους, ανεξάρτητα αν προστατεύει ή τιμωρεί. Εφόσον όλοι οι πολίτες είναι ίσοι απέναντι στο νόμο, μπορούν όλοι να μετέχουν το ίδιο και στα δημόσια αξιώματα, στις θέσεις και τις υπηρεσίες ανάλογα με τις ικανότητές τους και χωρίς καμία άλλη διάκριση παρά αυτή που πηγάζει από την αρετή τους και το ταλέντο τους.¨  Το πρώτο σκέλος του Άρθρου μιλά αποκλειστικά για τον νόμο και την ισότητα όλων απέναντι του, το δεύτερο θίγει την συμμετοχή στα δημόσια αξιώματα, την διακυβέρνηση με άλλα λόγια, και ότι όλοι μπορούν να τα διεκδικήσουν αναλόγως των προσόντων τους (αξιοκρατία). Επικεντρώθηκα στο παρών Άρθρο όχι γιατί υπερτερεί σημασίας έναντι των άλλων, αλλά γιατί θίγει το θέμα τις διακυβέρνησης. Ακόμα και την αναφερόμενη Διακήρυξη την συνέταξε η Εθνική Συνέλευση, οι αντιπρόσωποι του γαλλικού λαού. Αυτό είναι λογικό από την μία όψη, το να έχει ο λαός αντιπροσώπους για να εκπληρώνουν τα συμφέροντα του. Δεν θα ήταν πραχτικό και ευέλικτο να πρέπει να συγκεντρώνεται όλος ο λαός για να πάρει μια απόφαση, (στην Ελβετία γίνεται κατά κάποιο τρόπο, δες Καντόνια) αλλά υπάρχουν αντιπρόσωποι που ενεργούν κατά την βούληση του λαού.
  Αυτό το σύστημα έχουμε και στην Κύπρο με την Βουλή των Αντιπροσώπων, τάχα. Λέω τάχα γιατί μόνο αντιπρόσωποι του λαού δεν είναι οι βουλευτές, όλων τον άλλον συμφερόντων είναι, του λαού όχι. Αυτό δείχνουν άλλωστε και οι τελευταίες εξελίξεις, κούρεμα καταθέσεων του λαού για αποπληρωμή δανείου τράπεζας, το κουμάντο που κάνει η τρόικα στο ίδιο μας το σπίτι, και πολύ σύντομα εκποιήσεις.
Η απαξίωση είναι πολύ λογική μετά από τα προαναφερόμενα ( αλλά και άλλα πολλά που γνωρίζουμε) γεγονότα. Άλλωστε και οι ίδιοι οι πολιτικοί προκαλούν την απαξίωση των θεσμών (Σκάνδαλα με πολιτικούς, το πιο πρόσφατο με τον Δήμαρχο Πάφου). «Γιατί να πάω να ψηφίσω? Είδαμε ποττέ χαίρι?, εν θα πάω..» είναι ο τρόπος σκέψεις των περισσότερων μας, αυτό λένε και τα στατιστικά των τελευταίων εκλογών (Ευρωεκλογών 14) όπου η αποχή έφτασε το 57%!!! Δηλαδή αντί να τους διώξουμε εμείς μας διώχνουν αυτοί. Δεν λέω να πάρουμε τα όπλα, ακόμα, γιατί θα γίνει και αυτό όταν τα χάσουμε όλα, γιατί όπως λέει και ο σοφός*«Όταν ο λαός δεν θα ‘χει τίποτα πια να φάει, θα φάει τους πλούσιους.¨»  Πρέπει όμως να ασκούμε κάθε μας δικαίωμα στο έπακρο, όποιο και αν είναι αυτό, έτσι εξιλεώνονται όλοι εκείνοι οι αγώνες που έκαναν οι πρόγονοι μας για μας, έτσι εξευμενίζονται όλες εκείνες οι ψυχές που δόθηκαν για αυτό τον σκοπό.

Δεν σου υποδεικνύω ούτε ποιόν να ψήφισης, ούτε τι να ψηφίσεις, σου λέω απλά να ψηφίσεις, να κάμεις το καθήκον σου έναντι αυτών που τα κέρδισαν, κάμε το και ας είναι χωρίς ουσία, προς το παρών.. Με τα υπάρχοντα δεδομένα και τα υπάρχοντα άτομα στο προσκήνιο (Υποψηφίους)  το μόνο χρώμα που ταιριάζει στο ψηφοδέλτιο είναι το χρώμα της καθαρής συνείδησης του να εκτελείς το καθήκον σου, το λευκό. 

«Η τυραννία ενός ηγεμόνα σε μια ολιγαρχία δεν είναι τόσο επικίνδυνη για το κοινό καλό όσο η απάθεια των πολιτών σε μια δημοκρατία.»

 Μοντεσκιέ ( 1689-1755)

Υ.Γ Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι εντελώς…. εσκεμμένη.

* Jean Jacques Rousseau ( 1712-1778 )



Μ.Α

Σας θέλει ή τζάμπα πίνετε;

Έστω ότι γνωριστήκατε μόλις. Ή ότι είστε «περίπου φίλοι». «Περίπου φίλοι» είναι εκείνη η περίπλοκη κατηγορία ανθρώπων που συναντιούνται τακτικά, γιατί παρακολουθούν το ίδιο σεμινάριο, γιατί έχουν κοινούς γνωστούς, γιατί βρίσκονται συχνά στο ίδιο μέρος. Μιλούν, συμπαθούν ο ένας τον άλλο, αλλά δε συζητούν και τα εσώψυχα τους. Συνήθως ο ένας εκ των δύο «περίπου φίλων» συνειδητοποιεί πρώτος ότι η «περίπου φιλία» έχει δυνατότητες να εξελιχθεί σε –χωρίς περίπου– σχέση. Ή, ακόμα χειρότερα, ερωτεύεται. Χωρίς να έχει συνειδητοποιήσει καμία τέτοια δυνατότητα.

Έστω λοιπόν ότι βρίσκεστε εσείς στη δυσάρεστη αυτή θέση. Ότι ξυπνάτε ένα πρωί χαρούμενοι που θα πάτε στο σεμινάριο/ στο βαρετό πάρτι του συναδέλφου το βράδυ/ στο λογιστήριο με το οποίο συνεργάζεται η εταιρεία. Γιατί θα δείτε εκείνον/ η. Κι ότι αυτή την πρώτη χαρά τη διαδέχεται, μετά από μερικές μέρες –ή μερικές ώρες, ανάλογα πόσο ανυπόμονος χαρακτήρας είστε– εκείνη η απαίσια αγωνία. Άραγε να ξύπνησε κι εκείνος/ η χαρούμενος/ η; Άραγε να σας σκέφτεται; Άραγε να του/ της αρέσετε;

Υπάρχει βέβαιος και ασφαλής τρόπος να το διαπιστώσετε, χωρίς να ρωτήσετε ευθέως; Όχι. Αυτά είναι τα κακά νέα. Τα καλά νέα είναι ότι υπάρχουν ενδείξεις –άλλες σαφείς, άλλες λιγότερο, άλλες διφορούμενες, άλλες κωδικοποιημένες. Η συνύπαρξή τους σημαίνει συνήθως ότι αν πάρετε βαθιά ανάσα και θίξετε το θέμα έχετε πολλές πιθανότητες να λάβετε θετική απάντηση. Πιθανότητες, πάντα.

Επειδή αργά ή γρήγορα θα μπείτε στον πειρασμό να πάρετε το ρίσκο –αυτή τη διαρκή αναρώτηση δεν την άντεξε ποτέ κανείς για πολύ– συγκεντρώσαμε τις ενδείξεις αυτές, αν μη τι άλλο για να το κάνετε με όσο το δυνατόν λιγότερο… ρίσκο.

* Στη γλώσσα του σώματος έχουμε αναφερθεί καιξαναναφερθεί. Αν το… αντικείμενο του πόθου σας στρίβει αυτή τη στιγμή στη γωνία και δεν προλαβαίνετε να διαβάσετε τα δύο προηγούμενα κείμενα, θυμηθείτε τα τρία βασικά σημεία κλειδιά: βλέμμα που πηγαινοέρχεται από τα μάτια στα χείλη σας καθώς μιλάτε, κορμός που γέρνει προς το μέρος σας με τους ώμους να κλείνουν ελαφρά προς τα μέσα –η ένδειξη ότι θέλουμε να αγκαλιάσουμε τον άλλο– και «καθρεφτισμός» των κινήσεών σας –η στάση σώματος είναι ίδια με τη δική σας, ανάβει τσιγάρο όταν ανάβετε κι εσείς, πίνει από το ποτό του/ της όταν σηκώνετε κι εσείς το ποτήρι σας.

* Ποτέ μην υποτιμάτε τα αγγίγματα. Οτιδήποτε μοιάζει τυχαίο, ένα φευγαλέο άγγιγμα στο χέρι την ώρα που γελά με το αστείο σας ας πούμε, συνήθως δεν είναι. Επειδή, όμως, σε κάποια άτομα η συνήθεια αυτή είναι εγγενές στοιχείο προσωπικότητας, ελέγξτε πρώτα αν το κάνει και στον υπόλοιπο περίγυρο –ειδικά σε άτομα του ίδιου φύλου– πριν βιαστείτε να χαρείτε.

* Τα κομπλιμέντα που σας κάνει είναι μια από τις πιο σίγουρες ενδείξεις. Το ξέρετε αυτό. Αυτό που δεν ξέρετε είναι ότι πολλές φορές και τα κομπλιμέντα που δε σας κάνει μπορεί να αποτελούν ένδειξη. Για παράδειγμα, ένας άνδρας που λέει «ωραίο καπέλο» για ένα γυναικείο καπέλο, συνήθως εννοεί ότι εκείνη που το φοράει είναι ωραία –με ή χωρίς αυτό, δεν έχει σημασία. Είναι πάντα πολύ πιο «ασφαλές», και πολύ πιο εύκολο, να σχολιάσουμε ένα αξεσουάρ/ ρούχο/ άρωμα, από το να προδωθούμε λέγοντας «τι ωραία/ ωραίος που είσαι σήμερα».

* Οι συζητήσεις σας πηγαίνουν όλο και πιο μακριά, και γίνονται όλο και πιο προσωπικές. Αν από τον καιρό που «ψύχρανε ξαφνικά» βρεθήκατε να συζητάτε για τα παιδικά σας χρόνια, τις σχέσεις σας με τους γονείς σας και τον/ την κολλητό/ ή του/ της, που παντρεύεται και πόσα πράγματα θα αλλάξουν τώρα στη μεταξύ τους σχέση, θεωρήστε το καλό σημάδι.

* Αν αυτές οι συζητήσεις που λέγαμε πάνε από το γάμο του κολλητού στο σεξουαλικό περιεχόμενο κι ακόμα δεν έχετε πάρει το μήνυμα θα αρχίσουμε να ανησυχούμε σοβαρά για τις συνέπειες της τύφλωσης που σας έχει προκαλέσει ο έρωτας.

* Γελάει με τα αστεία σας. Ακόμη και με τα πλήρως αποτυχημένα.

* Μιλά σα να σας ξέρει πολύ καλά –κι αυτό απέχει έτη φωτός από την πραγματικότητα. Το δεύτερο ενικό στις προτάσεις του/ της δεν περιορίζεται σε ερωτήσεις, κι όταν διηγείστε κάτι που σας συνέβη ο σχολιασμός περιλαμβάνει αστειάκι που υπονοεί ότι θα μπορούσε εύκολα να μαντέψει πώς αντιδράσατε.

* Ας υποθέσουμε ότι το αντικείμενο του πόθου σας αναζητά διαρκώς αφορμές για να είστε μαζί: να σας βοηθήσει με εκείνες τις φωτοτυπίες, να σας συναντήσει έξω από το μετρό για να πάτε μαζί στο πάρτι, να βγάλει εισιτήρια και για σας για εκείνη τη συναυλία που λέγατε, «μια που θα πάει». Το θεωρείτε ένδειξη; Ωραία. Ας υποθέσουμε τώρα ότι κάνει ακριβώς το αντίθετο. Σας αποφεύγει, ενώ πριν έδειχνε να απολαμβάνει την παρέα σας. Ιδιαίτερα οι γυναίκες, όταν συνειδητοποιούν ότι «μάλλον» έχουν αρχίσει να ερωτεύονται κάποιον από τον οποίο δεν έχουν λάβει καμία σχετική ένδειξη, θα πάρουν πολύ σοβαρά την αποστολή τους να το «κρύψουν» –ή τουλάχιστον να μην είναι εκείνες οι πρώτες εκ των δύο που θα το αφήσουν να αποκαλυφθεί. Οι άνδρες θα επιχειρήσουν να το «κρύψουν» –βασικά, να το βγάλουν από το μυαλό τους– με αυτήν την τακτική της αποφυγής μόνο στην περίπτωση που πιστεύουν ότι υπάρχει σοβαρός λόγος για να μην προχωρήσει η κατάσταση –είστε συνάδελφοι, πρώην του κολλητού, κόρη του αφεντικού ή άλλη δύσκολη κατηγορία.

Ηρώ Κουνάδη

Λανθασμένες αντιλήψεις για τις ευτυχισμένες σχέσεις.

Μύθος Νο1: τα ευτυχισμένα ζευγάρια βλέπουν τα πράγματα, ο ένας μέσα από τα μάτια του άλλου

Η πραγματικότητα: Όσο καψούρα κι αν είσαι, όσο ευτυχισμένοι κι αν είστε, ο ένας δεν μπορεί να δει μέσα από τα μάτια του άλλου.

Δεν είστε ίδιοι άνθρωποι με το ταίρι σου κι ούτε χρειάζεται να ταυτίζεστε παντού. Οι εμπειρίες σας, η ψυχολογία σας, το φύλο σας, περιορίζει το πόσο σιαμαίοι θα είστε. Φυσικά, αν όντως ταιριάζετε, βλέπετε τον κόσμο από την ίδια οπτική γωνία κι αυτό είναι που μετράει.

Μύθος Νο2: Τα ευτυχισμένα ζευγάρια είναι όλο αγκαλίτσες και φιλάκια

Η πραγματικότητα: Μην μπερδεύεις έναν υγιή δεσμό με έναν δεσμό γούτσου γούτσου. Όχι, ακόμα και οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι στο δεσμό τους, έχουν και δουλειές, και υποχρεώσεις και περιορισμένο χρόνο. Ρομάντζο υπάρχει, έστω και λίγο κάθε μέρα αλλά δεν είναι στα μέλια από το πρωί ως το βράδυ.

Μύθος Νο3: Τα ευτυχισμένα ζευγάρια λύνουν όλες τους τις διαφορές

Η πραγματικότητα: Ευτυχισμένα, ξε-ευτυχισμένα, ζευγάρια που να μην έχουν καμία διαφωνία δεν υπάρχουν. Σίγουρα υπάρχουν καυγαδάκια και διαφορές που τις περισσότερες φορές μπορεί και να μην λύνονται αλλά το θέμα είναι πως οι ευτυχισμένοι:

-Ξέρουν να λύνουν τις διαφορές τους χωρίς να προκαλούν πληγή στη σχέση τους

-Συζητούν με το που προκύπτει κάποια διαφορά και δεν μαζεύουν θυμό.

Μύθος Νο4: Τα ευτυχισμένα ζευγάρια έχουν κοινά ενδιαφέροντα:

Η πραγματικότητα: Ούτε εσύ πρέπει να μάθεις να παίζεις κραβ μαγκά επειδή το κάνει εκείνος, ούτε εκείνος οφείλει να μάθει κέντημα επειδή σου αρέσει εσένα. Γενικά, για να είστε χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι, χρειάζεται απλά να κάνετε πράγματα που σας χαροποιούν έστω και ξεχωριστά, αρκεί να βρίσκεστε και να μιλάτε για τα ενδιαφέροντά σας αυτά όταν σμίγετε.

Μύθος Νο5: Τα ευτυχισμένα ζευγάρια κάνουν σεξ όλη την ώρα

Η πραγματικότητα: Κανένα ζευγάρι δεν είναι δυνατό να έχει την ίδια σεξουαλική ενέργεια διαρκώς και σε κάθε φάση της σχέσης τους. Φυσικά, τα ευτυχισμένα ζευγάρια, ξέρουν να κάνουν το σεξ κομμάτι της σχέσης τους, ποτέ δεν το ξεχνούν, ποτέ δεν το παραμερίζουν, ποτέ δεν το αφήνουν δίχως εξέλιξη. Τα ευτυχισμένα ζευγάρια δεν το κάνουν όλη την μέρα ΑΛΛΑ έχουν το σεξ στην κορυφή των προτεραιοτήτων τους.

Μύθος Νο6: Τα ευτυχισμένα ζευγάρια ξέρουν το σωστό και το λάθος για να κάνουν λειτουργική τη σχέση τους:

Η πραγματικότητα:

Μακάρι να ήξεραν έστω τα ευτυχισμένα ζευγάρια πως να δρουν σωστά και να αποφεύγουν τα λάθη για να διατηρούν το δεσμό τους υγιή. Δεν υπάρχει τέτοιος μπούσουλας. Όσοι τα καταφέρνουν, δουλεύουν πολύ, αγαπάνε περισσότερο και ξέρουν να συγχωρούν.

 Κατερίνα Πατούλια

Τι είναι και πώς αντιμετωπίζονται οι κρίσεις πανικού.

Τι είναι και πώς αντιμετωπίζονται οι κρίσεις πανικου.



«Χάνω τον έλεγχο», «δεν μπορώ να πάρω ανάσα», «νιώθω να σβήνω, χάνω τον έλεγχο», «η καρδιά μου χτυπάει, πρέπει να είναι έμφραγμα, πεθαίνω». Οι κρίσεις πανικού είναι μια πολύ πραγματική, τρομακτική εμπειρία, που εξουθενώνει συναισθηματικά. Παρά την μικρή διάρκεια μιας κρίσης, αυτή καταλαμβάνει υπερβολικά μεγάλο χώρο στη ζωή ενός ατόμου. 


Οι περισσότεροι μετά την πρώτη τους εμπειρία κρίσης πανικού καταλήγουν σε τμήματα επειγόντων, ή ιατρεία προετοιμασμένοι να ακούσουν τα χειρότερα για την υγεία τους. Όταν δεν τους ανακοινώνεται ότι η ζωή τους κινδυνεύει , τα νέα αυξάνουν την αγωνία τους. «Αν όπως λένε είμαι καλά , τότε τι μου συνέβη;»

Ενδέχεται οι διαβεβαιώσεις της καλής υγείας να αμφισβητηθούν και να περιφέρεται κανείς από γιατρό σε γιατρό με μόνο μια προσωρινή ανακούφιση και μετά να επιστρέφει στην αγωνία και τον περιορισμό. «Κανείς δεν εντοπίζει το πρόβλημα μου και κανείς δε μπορεί να με βοηθήσει ουσιαστικά». Και πάντα διατηρείται ο φόβος. «Πότε και πού θα μου συμβεί ξανά», «δεν μπορεί αυτό θα με διαλύσει, θα έχει σοβαρές συνέπειες στον οργανισμό μου». 

Κάποιοι παραδίδονται στο φόβο με επανειλημμένους πανικούς, ιδίως σε δημόσιους χώρους και έτσι σταδιακά αποσύρονται σε «ασφαλείς ζώνες», συνήθως στα σπίτια τους. Η κατάσταση αυτή ονομάζεται αγοραφοβία. Κανένας με αγοραφοβία δεν απολαμβάνει τους περιορισμούς της ζωής του. Κυριαρχεί ο φόβος ότι θα του συμβεί κρίση πανικού σε δημόσια θέα και θα βιώσει μια εξευτελιστική εμπειρία, όπου θα εκτεθεί η αδυναμία τους.

Η κρίση πανικού περιγράφεται σαν ένας εφιάλτης, από πολλούς ως η χειρότερη εμπειρία της ζωής τους, σαν μια καταστροφή, μια διάλυση που πλησιάζει απειλητικά και απροσδόκητα με πολλές μορφές:

1. Αίσθημα ότι η καρδιά πάλλεται, χτυπάει ακανόνιστα

2. Ξαφνικός έντονος ιδρώτας, εξάψεις

3. Τρέμουλο που δεν ελέγχεται

4. Αίσθημα λαχανιάσματος, ασφυξίας

5. Πόνος, πίεση, δυσφορία στο θώρακα

6. Ναυτία ή κοιλιακά ενοχλήματα

7. Αίσθημα ζάλης, αστάθειας, τάση για λιποθυμία

8. Αίσθημα πνιγμονής

9. Αίσθημα μη πραγματικού ή απόστασης από τον εαυτό

10. Φόβος ότι θα χαθεί ο έλεγχος, ότι θα τρελαθεί κανείς

11. Φόβος θανάτου

12. Παραισθήσεις

Συνήθως προηγείται της πρώτης κρίσης πανικού μια εμπειρία απειλής ή απώλειας της υγείας κοντινού προσώπου ή κάποιος σημαντικός αποχωρισμός. Στην πορεία της εξέλιξης του πανικού οι κρίσεις έρχονται από το πουθενά, ακόμα και στον ύπνο. Η ηλικία μου πρωτοεμφανίζεται είναι μεταξύ 20-30 και συχνότερα στις γυναίκες.

Αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα μπορεί να επιβάλει μια μίζερη ζωή, με περιορισμούς στη δράση, στα όνειρα, στις διεκδικήσεις του ατόμου. Απλά περιμένει κανείς με φόβο την επόμενη κρίση πανικού, με αισθήματα θλίψης και αβοήθητου. Αποφεύγεται η πιο ουσιαστική σύνδεση με ανθρώπους από αισθήματα ντροπής και κάποιες φορές περιπλέκεται η κατάσταση με χρήση αλκοόλ ή άλλων ουσιών.

Σήμερα οι κρίσεις πανικού και η αγοραφοβία μπορούν να αντιμετωπιστούν με άριστα ποσοστά επιτυχίας τόσο με ψυχοθεραπευτικές μεθόδους, όσο και φαρμακευτικά. Η πρόγνωση βελτιώνεται εφόσον υπάρχει ουσιαστικό κίνητρο από τον ασθενή. Το είδος της ψυχοθεραπείας εξαρτάται από το βάθος της κατανόησης που επιθυμεί να πετύχει κανείς γύρω από την ψυχολογική έννοια του πανικού καθώς και από την ένταση και τη διάρκειας του προβλήματος.

Υπάρχουν θεραπείες: 1)συμπεριφοράς όπου η απαλλαγή από τα συμπτώματα μπορεί να επέλθει χωρίς τη συνειδητοποίηση των υποκείμενων αιτιών, 2) γνωσιακές βραχυχρόνια θεραπεία που εστιάζει στις διαστρεβλωμένες απόψεις για τον εαυτό και τη γνώμη των άλλων, 3) εναισθητικές που αποσκοπούν στη συνειδητοποίηση των ψυχικών συγκρούσεων, οι οποίες αν δεν επιλύονται οδηγούν σε συμπτώματα.

Οι φαρμακευτικές θεραπείες είναι εξαιρετικά αποτελεσματικές. Κυρίως προτείνονται τα νεότερα αντικαταθλιπτικά , αγωγές που δίδονται για πολύ συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, που δεν προκαλούν εξάρτηση, επιβράδυνση, καταστολή ή άλλες μακροπρόθεσμες ανεπιθύμητες ενέργειες στην λειτουργικότητα και την υγεία του ατόμου.






Στογιόγλου Δημήτριος

Ψυχίατρος

ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ

ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ

Είναι γενικά παραδεκτό το γεγονός ότι ζόύμε σε 
μια σύγχρονη κοινωνία στην οποία καθημερινά ερχόμαστε αντιμέτωποι με επιθετικές συμπεριφορές και εξάρσεις βίας είτε στα δημοτικά σχολεία, είτε στα γήπεδα, σε πολιτικές εκδηλώσεις αλλά και ευρύτερα στην κοινωνία. Το φαινόμενο αυτό παρουσιάζει έξαρση και αυτό φαίνεται μέσα από πολυάριθμες έρευνες που έχουν διεξαχθεί κατά καιρούς. Όμως η επιθετική συμπεριφορά είναι το αποτέλεσμα, η επιφάνεια του προβλήματος το οποίο για να λυθεί θα πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας στην «πηγή του κακού».
Η επιθετικότητα έχει βάσεις κυρίως σε ενδογενείς, ψυχολογικούς παράγοντες του ατόμου αλλά και σε επίκτητες συμπεριφορές. Είναι δυστυχώς γεγονός πως η επιθετικότητα δεν εμφανίζεται μόνο σε ενήλικες αλλά είναι ένα θέμα το οποίο «αγγίζει» και τα παιδιά σε μικρή ηλικία.

Από την άλλη όψη του νομίσματος η επιθετικότητα μπορεί να οφείλεται και σε εξωγενείς παράγοντες, δηλαδή στο περιβάλλον που ζει το άτομο, το κοινωνικό περιβάλλον διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στο εάν θα παρουσιάσει το άτομο επιθετική συμπεριφορά.

Αναντίλεκτα το σχολείο και η οικογένεια είναι οι πιο βασικές πρωτογενείς ομάδες κοινωνικοποίησης των ατόμων οι οποίες έχουν χρέος να δώσουν στο κοινωνικό σύνολο ανθρώπους πράους, ειρηνικούς και με λιγότερη επιθετική συμπεριφορά.
Επιπλέον οι γονείς διαμορφώνουν με την συμπεριφορά τους την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα του παιδιού ανάλογα με την συμπεριφορά και την στάση τους προς σε αυτό. Αναπόφευκτα στην οικογένεια ο πατέρας και η μητέρα είναι αυτοί που καθορίζουν την ψυχοσύνθεση το παιδιού από μικρή κιόλας ηλικία ανάλογα με τον τρόπο και τις συνθήκες διαπαιδαγώγησης πο μετέρχονται.

Αξίζει να σημειωθεί το γεγονός ότι μέσα από πληθώρα ερευνών έχει διαπιστωθεί ότι στην πρόληψη και αποφυγή της επιθετικής σμπεριφοράς συμβάλλει ένα στοργικό και ανεκτικό οικογενειακό περιβάλλον μέσα στο οποίο το παιδί θα αντιληφθεί ότι η επιθετικότητα δεν είναι ο κατάλληλος τρόπος επίλυσης των διενέξεων και των προβλημάτων που παρουσιάζονται. Είναι άρα στο «χέρι» των γονιών να περιορίσουν ή να προκαλέσουν ακόμη πιο έντονη επιθετική συμπεριφορά στο παιδί ανάλογα με τον τρόπο που αυτοί θα την αντιμετωπίσουν. Τα παιδιά αντικατοπτρίζουν τους γονείς. Είναι αναμφισβήτητα η «αντανάκλαση» των γονιών τους αφού είναι άμεσα συνδεδεμένοι και από αυτούς καθορίζεται η σμπεριφορά του παιδιού.

Επομένως βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα πως η επιθετικότητα πολλές φορές μπορεί να πηγάζει από ενδογενείς και επίκτητες σμπεριφορές που έχει το άτομο από την φύση του αλλά ταυτόχρονα καίριο και καθοριστικό ρόλο διαδραματίζει και το κοινωνικό περιβάλλον το παιδιού στο οποίο μεγαλώνει, αλληλεπιδρά αλλά και διαμορφώνει τον χαρακτήρα του. Οι γονείς χρειάζεται να επιμορφωθούν ώστε να χειρίζονται προβληματικές και προκλητικές συμπεριφορές των παιδιών τους αποτελεσματικά.


Μαρία Χαραλάμπους  

(BEd Primary Education)
Δασκάλα Δημοτικής Εκπαίδευσης

Τι δεν μπορείς να συγχωρήσεις.

Ένα ψυχολογικό τεστ που δείχνει τι δεν μπορείς να συγχωρήσεις 

Οι μέρες είναι χαλαρές και το μυαλό θέλει να κάνει τις δικές του διαδρομές. Οπότε σκέφτηκα να σου προτείνω ένα τεστ για να καταλάβεις πως ο άλλος σε αγγίζει. Πως δημιουργήθηκε εκ των έσω η ανάγκη να προσφέρεις. Πως αναγνωρίζεις και δεν ξεχνάς και πως ενώνονται τα θέλω και τα συναισθήματά σου.

Ένα απλό ψυχολογικό τεστ που μπορεί να προσδιορίσει τι δεν θα συγχωρούσες ποτέ. Το σημαντικότερο κατά τη διάρκεια του τεστ, είναι να εμπιστευτείς τη διαίσθησή σου.

Το τεστ περιλαμβάνει 6 χαρακτήρες που παίρνουν μέρος σε μια φανταστική ιστορία.

[Η Ειρήνη είναι ένα κορίτσι που έχει σχέση με τον Ευγένιο εδώ κι έναν χρόνο. Και οι δύο τους αποφασίζουν να συζήσουν, μέχρι την στιγμή κατά την οποία, ο Ευγένιος βρίσκει τυχαία ότι η Ειρήνη τον έχει απατήσει με τον καλύτερό του φίλο, τον Γιάννη. Έξαλλος, ο Ευγένιος δεν ακούει κουβέντα και διώχνει με πολύ βίαιο τρόπο την Ειρήνη από το σπίτι του, η οποία παρεμπιπτόντως δεν έχει πουθενά να πάει.

Τον ικετεύει για συγχώρεση, αλλά ο ίδιος φαίνεται να μη πείθεται και αφήνει την κοπέλα έξω στο δρόμο. Η απελπισμένη Ειρήνη καλεί τον Γιάννη, αλλά ο ίδιος δεν επιθυμεί να εμπλακεί περαιτέρω και αρνείται να την βοηθήσει, βρίσκοντας χαζές δικαιολογίες.

Η Ειρήνη, αφού δεν της απομένει επιλογή, παίρνει τα πράγματά της και αρχίζει να περιφέρεται στους δρόμους. Η ατυχία της όμως δεν σταματά εκεί, καθώς σε ένα σκοτεινό σημείο του δρόμου, τραυματίζεται από ένα αυτοκίνητο, που το οδηγεί ο Γιώργος. Ο Γιώργος, μη έχοντας άδεια οδήγησης, αποφασίζει να φύγει μακριά από το ατύχημα.

Το ασθενοφόρο φτάνει με μισή ώρα καθυστέρηση και αφού η Ειρήνη μεταφέρεται στο πλησιέστερο νοσοκομείο, ο γιατρός που βρίσκεται σε υπηρεσία, ο Αλέξανδρος, αρνείται να την κοιτάξει, αφού σε πολύ λίγο τελειώνει τη βάρδια του και αποφασίζει να φύγει, αφήνοντας την τραυματισμένη ασθενή για τον επόμενη γιατρό, τον Λευτέρη.

Ο γιατρός - Λευτέρης, ωστόσο, δεν εμφανίζεται στο νοσοκομείο γιατί είχε πιει παρά πολύ, το προηγούμενο βράδυ στον εορτασμό των γενεθλίων του ανιψιού του.

Ως αποτέλεσμα όλων αυτών, η Ειρήνη πεθαίνει από εσωτερική αιμορραγία.]

Ο στόχος σου τώρα κατά τη δοκιμή είναι να τοποθετήσεις τους 6 χαρακτήρες, Ειρήνη, Ευγένιο, Γιάννη, Γιώργο, Αλέξανδρο, Λευτέρη, ανάλογα με το επίπεδο της ενοχής στα γεγονότα.
Σημείωση: Τον βαθμό της ενοχής που θεωρείς εσύ, από την πρώτη μέχρι την έκτη θέση.

Κάθε ένας από τους χαρακτήρες της ιστορίας συμβολίζει συγκεκριμένες ανθρώπινες πράξεις, οι οποίες δεν είναι εύκολο να συγχωρήσεις. Στην πρώτη και τη δεύτερη θέση, τοποθέτησε αυτό που ποτέ δεν θα συγχωρούσες, στην τρίτη και τέταρτη θέση αυτό που θα συγχωρούσες μόνο υπό ορισμένες συνθήκες, και στην πέμπτη και έκτη θέση αυτό το οποίο θα συγχωρείς πάντα.

Συμβολική σημασία των χαρακτήρων:

ΕΙΡΗΝΗ - μοιχεία

ΕΥΓΕΝΙΟΣ- σκληρότητα

ΓΙΑΝΝΗΣ - προδοσία

ΓΙΩΡΓΟΣ - δειλία

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ - αδιαφορία

ΛΕΥΤΕΡΗΣ - ανευθυνότητα

Χρώματα και Ψυχολογία

Χρώματα και Ψυχολογία

Το κάθε χρώμα

προκαλεί διαφορετικά οπτικά

ερεθίσματα και κατ’ επέκταση

εκφράζει διαφορετικά

συναισθήματα.

Η ψυχολογία ενός ατόμου που ντύνεται στα λευκά δεν είναι η ίδια με ενός που προτιμά το κόκκινο. Τα πειράματα και οι έρευνες που έχουν γίνει σχετικά με την επιρροή των χρωμάτων στον άνθρωπο είναι πάρα πολλά. Έχει παρατηρηθεί, για παράδειγμα, ότι οι άνθρωποι που περιβάλλονται συνέχεια από ζωηρά και φωτεινά χρώματα, χαίρουν καλύτερης φυσικής κατάστασης και ψυχικής ηρεμίας από εκείνους που περιβάλλονται από μουντά χρώματα.

Πειράματα σε επαγγελματικούς χώρους καταδεικνύουν επίσης, ότι οι εργαζόμενοι αποδίδουν καλύτερα σε ένα φωτεινό χώρο με ευχάριστα χρώματα, παρά σε ένα σκοτεινό χώρο. Έχει παρατηρηθεί ακόμη, ότι ο άνθρωπος επιλέγει να ντυθεί με τα χρώματα που εναρμονίζονται τέλεια στην ψυχολογική του κατάσταση. Για παράδειγμα, ένας άνθρωπος που πάσχει από κατάθλιψη θα προτιμήσει τα σκούρα χρώματα, σε αντίθεση με κάποιον που η ψυχολογική του κατάσταση είναι καλή, ο οποίος θα προτιμήσει χαρούμενα χρώματα.

Λευκό

Το λευκό είναι το χρώμα του φωτός και συμβολίζει την αγνότητα.

Το άτομο που επιλέγει το λευκό χαρακτηρίζεται από αθωότητα, ειλικρίνεια και προτίμηση στη λιτότητα.

Άνθρωποι που αποφεύγουν το λευκό χρώμα, χαρακτηρίζονται από ρεαλισμό κι ορθολογισμό. Γνωρίζουν και αποδέχονται τα ελαττώματά τους, αλλά συνήθως δεν επιθυμούν να τα διορθώσουν.

Μαύρο

Το μαύρο εμπνέει σεβασμό, πλούτο, κομψότητα και σε κάποιες περιπτώσεις ακόμα και μυστήριο.

Ακόμα είναι συνδεδεμένο με το πένθος και το άγνωστο, το θάνατο, την κατάθλιψη και τη μοναχικότητα.

Το μαύρο, ουσιαστικά είναι η απουσία χρώματος. Θεωρητικά αυτή η απουσία χρώματος μπορεί να αποδοθεί στην έλλειψη ζωντάνιας, χαράς και κοινωνικότητας. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο άνθρωπος που προτιμά το μαύρο είναι σοβαρός, εσωστρεφής και κάποιες φορές μυστικοπαθής.

Οι άνθρωποι που δείχνουν αποστροφή προς το μαύρο χρώμα, επιδιώκουν την ανεξαρτησία και την απελευθέρωση από κάθε εξάρτηση και χαρακτηρίζονται από φοβία για το άγνωστο.

Κόκκινο

Το κόκκινο θεωρείται «το χρώμα των χρωμάτων» και σε κάποιες γλώσσες είναι συνώνυμο με το «χρωματισμένο» ή ακόμα και με το «όμορφο».

Το κόκκινο χρώμα έχει αποτυπωθεί στη συνείδηση μας ως το χρώμα του έρωτα, ίσως γιατί επιστημονικά, είναι μια απόχρωση που διεγείρει τις αισθήσεις κι ενεργοποιεί την κυκλοφορία του αίματος. Δεν φαίνεται παράξενο, λοιπόν, ότι εκείνοι που το διαλέγουν, χαρακτηρίζονται από πάθος, σεξουαλικότητα, ενεργητικότητα, κι αυθορμητισμό.

Πέρα από το πάθος όμως το κόκκινο είναι το πιο έντονο της χρωματικής παλέτας κι έχει παραλληλιστεί και με την επιθετικότητα, τη δύναμη, την φιλοδοξία και την επαναστατικότητα.

Οι άνθρωποι που το αποφεύγουν είναι συνήθως κυκλοθυμικοί και εγωκεντρικοί. Δεν αποκλείεται επίσης, να έχουν φοβίες που δεν έχουν καταφέρει ακόμα να αντιμετωπίσουν.

Κίτρινο

Είναι το χρώμα που τραβάει περισσότερο από οποιοδήποτε την προσοχή μας. Χρησιμοποιείται σε διαφημιστικές εκστρατείες, σε πινακίδες και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι τα ταξί μας είναι κίτρινα.

Επίσης είναι το χρώμα του ήλιου, του στοιχείου που μας δίνει ζωή. Αυτοί που δείχνουν προτίμηση στο κίτρινο χαρακτηρίζονται από ζωντάνια κι ενεργητικότητα, είναι επικοινωνιακοί, ευτυχείς κι αγαπούν τη διασκέδαση και την καλοπέραση.

Βέβαια σύμφωνα με άλλες θεωρίες το κίτρινο αντιπροσωπεύει την αρρώστια, το φθόνο και τον κίνδυνο.

Εκείνοι που το αποφεύγουν, συνήθως απογοητεύονται εύκολα και προσπαθούν να εξηγήσουν τα συναισθήματα με τη λογική.

Πορτοκαλί

Δεν είναι τυχαίο ότι το πορτοκαλί χρώμα έχει πάρει το όνομα του από το πορτοκάλι. Στο μυαλό μας συνδέουμε το συγκεκριμένο χρώμα με την ευδαιμονία και την υγεία.

Οι άνθρωποι που αγαπούν το πορτοκαλί χρώμα, χαρακτηρίζονται από διασκέδαση, άνεση, αφθονία, θέρμη, κοινωνικότητα, δυναμισμό και ανεξαρτησία.

Εκείνοι που δεν το προτιμούν είναι συνήθως ανεκτικοί με τους γύρω τους ενώ είναι πιθανό να είναι συναισθηματικά καταπιεσμένοι.

Πράσινο

Στα χρόνια του Μεσαίωνα, το πράσινο ήταν συνδεδεμένο με το κακό και συχνά ακόμα και με τον ίδιο το Διάβολο.

Με το πέρασμα των αιώνων όμως, το πράσινο αποσυνδέθηκε από το σατανικό κι έγινε συνώνυμο της πίστης, της φύσης και της αρμονίας.

Οι λάτρεις του πράσινου χρώματος είναι ειρηνικοί, αποφεύγουν τις διαμάχες κι αγαπούν την άνεση, τη θαλπωρή και την ισορροπία.

Άνθρωποι που το αποφεύγουν χαρακτηρίζονται από προτίμηση στην ανεξαρτησία παρά στην αφοσίωση και την οικογενειακή ζωή.

Μπλε

Το μπλε είναι το σύμβολο της ειρήνης, της ηρεμίας και του ονείρου.

Οι άνθρωποι που τους αρέσει το μπλε χρώμα, χαρακτηρίζονται από ψυχραιμία, ονειροπόληση, αφοσίωση, οργάνωση, νοσταλγία και ειλικρίνεια.

Το σκούρο μπλε ωστόσο, ίσως λόγω της συγγένειας του με το μαύρο, χαρακτηρίζει μελαγχολία.

Εκείνοι που το αποφεύγουν χαρακτηρίζονται από πειθαρχία κι εργατικότητα. Είναι αποφασιστικοί και δεν αποκλίνουν από τους στόχους τους.

Καφέ

Το καφέ είναι το χρώμα της γης, της ισορροπίας και της σταθερότητας.

Αυτοί που διαλέγουν το συγκεκριμένο χρώμα είναι συνήθως πρακτικοί, ισορροπημένοι κι απλοί.

Εκείνοι που το αποφεύγουν είναι περιπετειώδεις, ανήσυχοι και χαρακτηρίζονται από αποστροφή στην ρουτίνα.

Γκρι

Ανάμεσα στο μαύρο και το άσπρο, το γκρι αποτελεί μια «διπλωματική» λύση καθώς οι «οπαδοί» του χαρακτηρίζονται από διακριτικότητα αλλά και αδιαφορία.

Άνθρωποι που το αποφεύγουν προτιμούν την ειλικρίνεια και την ευθύτητα σε σχέση με την διπλωματία.

Πηγή: news247.gr 

Η αντίστροφη ψυχολογία - Αννα Μαρία Παπαδοπούλου / Ψυχολόγος Υγείας

Η αντίστροφη ψυχολογία

Η αντίστροφη ψυχολογία είναι μια ισχυρή ψυχολογική τεχνική που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να επηρεάσει τους ανθρώπους να κάνουν ό, τι θέλετε. Διαβάστε το παρακάτω άρθρο για να κατανοήσετε την μεθοδο αυτής της τεχνικής και πώς να την χρησιμοποιήσετε αποτελεσματικά.

Ο καθε ανθρωπος που ηταν σε μια σχεση θα πρεπει να γνωριζει οτι ολα τα παραμυθια και οι ρομαντικες κωμωδιες δεν εχουν καμια σχεση με τις πραγματικες σχεσεις. Οι αληθινες σχεσεις δεν ειναι οι βολτες μεχρι το ξημερωμα , ουτε η ησυχη ζωη χωρις καυγαδες ,και προς θεου..ΕΝΝΟΕΙΤΕ πως δεν ειναι ουτε το να πρεπει να λες συνεχεια τα σωστα πραγματα.
Προς εκπληξη ολων , η αληθινες σχεσεις βασιζονται στο να εισαι εκει για τον αλλον προσφεροντας στηριξη ειτε εισαι ο αμεσα ενδιαφερομενος της δεδομενης καταστασης ειτε οχι. Οπως επισης προδιαγραφουν και ενα μεγαλο αριθμο καυγαδων και αντιπαραθεσεων στην προσπαθεια τους να γνωρισουν ο ενας τον αλλον καλυτερα. Οταν αρχισουν να γνωριζονται καλυτερα, σιγα σιγα καταλαβαινουν τι αρεσει και τι απεχθανεται ο συντροφος τους ετσι μαθαινουν να συμπεριφερονται αναλογα με την καθε περισταση με σκοπο να μην εξοργισουν το ταιρι τους. Γιατι αν δεν ξερεις με τι εχεις να κανεις..τι να το κανεις?

Το γεγονος ομως οτι οι ανθρωποι ειναι περιπλοκοι δεν αφηνει την συμπεριφορα και την προσωπικοτητα μας να ειναι παντα απλη γιατι υπαρχουν στιγμες που εμπλεκονται τα συναισθηματα. Σε αυτες τις περιπτωσεις χρησιμοποιουμε συγκεκριμενους μηχανισμους και τεχνικες για να καταφερουμε το στοχο μας. Δηλαδη , εχουμε μια παθητικη στάση που μπορουμε να χρησιμοποιησουμε την τεχνικη "σιωπης" η την σταση του σωματος, υποσυνειδητα.

Η τεχνικη της αντιστροφης ψυχολογιας γινετε συνειδητα με στοχο να καταφερει καποιος το στοχο του με τον χειρισμο της συμπεριφορας του αλλου προσωπου. Ειναι σημαντικο να πουμε οτι δεν ειναι κατι λαθος γιατι ειναι μια προσπαθεια προσαρμογης της συμπεριφορας για επιβιωση.

Αντίστροφη ψυχολογία, όπως είπαμε πριν, είναι μια τεχνική χειραγώγησης που χρησιμοποιει μεθοδους για να ωθησει ένα άτομο να κάνει κάτι, λέγοντάς του να μην το κάνει ή να χρησιμοποιησει γεγονοτα που υποδηλώνει ότι δεν θα πρέπει να το κάνει, επειδή μάλλον δεν μπορεί. Η τεχνική αυτή καθοδηγείται από το γεγονός ότι με την εξηγηση πως κάποιος δεν είναι σε θέση να κάνει κάτι ή ότι δεν μπορεί , οδηγειτε το πρόσωπο να κάνει ακριβώς αυτό για να αποδείξει ότι είστε λάθος, και να νιωσει καλυτερα πως δεν εκανε αυτο που του ειπαν...και έχουμε γνωρίσει αρκετούς.

Η τεχνική αυτή βασίζεται σε ένα ψυχολογικό φαινόμενο που ονομάζεται επαγωγική στο οποίο ένα άτομο έχει μια αρνητική αντίδραση που αναγκάζεται να πειστεί να κάνει κάτι γιατί νιώθει ότι η ελευθερία του από τις επιλογές και τις εναλλακτικές λύσεις είναι ο περιορισμός, και συχνά καταλήγει να κάνει ακριβώς το πράγμα που υποστήριξε κατά.

Ακόμα κι αν έχετε τα καλύτερα συμφέροντα του άλλου προσώπου στο μυαλό, μαθαίνοντας ότι χειραγωγείται μπορεί να οδηγήσει σε πολλά αρνητικά συναισθήματα και θα μπορούσε να είναι επιζήμιο για τις ερωτικές σχέσεις. Ποιος είναι ο λόγος που καθίσταται σημαντικό να κατανοήσουμε πώς να χρησιμοποιήθεί η αντίστροφη ψυχολογία στις σχέσεις με το σωστό τρόπο.
Ειναι αναγκαιο να καταλαβουμε ποτε να χρησιμοποιησουμε την αντιστροφη ψυχολογια και την κατάλληλη στιγμή.

Tips για αυτη την τεχνικη.

• Να ειστε ηρεμος/η. Καθε ιχνος θυμου η απαιτησης αλλαζει την συμπεριφορα του ατομου
• Οι επιλογες που θα δωσεις να ειναι πιο δυσαρεστες απο οτι η πρωτη
• Ο τονος που χρησιμοποιειτε ειναι πολυ σημαντικος

Παραδειγμα.

Θελετε η γυναικα σας να ειναι ετοιμη στην ωρα της.


Τι κάνετε συνήθως:

Κανετε σαρκαστικά σχόλια και κοροϊδίες, φωναζετε και κανετε σκηνη.

Χρησιμοποιώντας Αντίστροφη Ψυχολογία:

Εχετε να βρεθειτε με φιλους για φαγητο.Να βγάλετε μια ήρεμη και νηφάλια προσωπικότητα. Ετοιμαστείτε και καθηστε ήρεμα. Στη συνέχεια, λετε  ότι έχετε πει στους φίλους σας να ξεκινήσουν χωρίς εσάς και ότι θα προσπαθήσετε να τα καταφέρετε για το δείπνο. Έτσι, αντί να ειστε τσαντισμένος, είναι καλύτερο να μην αναμενουν από εσάς οτι θα είστε στην ώρα σας.


Πώς λειτουργεί:

Δεν αρχιζεται να φωνάζεται σε αυτήν κατηγορώντας την. Απλά δηλώνεται ποια είναι η αλήθεια και όταν ακούει την αλήθεια θα αναγκαστεί να το σκεφτει περισσοτερο . Δεύτερον, γνωρίζοντας ότι οι φίλοι σας τώρα πιστευουν ότι ετοιμαζεται πάντα αργά, θα θελήσει να αλλάξει τη γνώμη τους, με το να είναι στην ώρα της. Και το τρίτο, μπορεί να είναι θυμωμένη μαζί σου που ειπες την αληθεια στους φίλους σας και θα θέλει να είναι έτοιμη στην ώρα της μόνο για να αποδείξει ότι είστε λάθος.




Αννα Μαρία Παπαδοπούλου, Ψυχολόγος Υγείας (BSc,MSc, EdDp)

Να φύγετε, να πάτε αλλού

                                                       Να φύγετε, να πάτε αλλού

-Γιέ μου που πας;

Μια ερώτηση που συνήθως κάνει η μάνα μου σαν φεύγω απ’ το σπίτι, και σχεδόν ποτέ δεν παίρνει απάντηση.

Τι να της πω; Απλά ανοίγω τη πόρτα και φεύγω. Δεν υπάρχουν και πολλές επιλογές, είτε για καφέ θα πάω, είτε για κανένα ποτό, είτε για καμιά δουλειά. Άμα είναι να μεταναστεύσω θα την αγκαλιάσω και θα της πω πως φεύγω, θα πάω αλλού…. Πότε όμως;



Για να έρθει η στιγμή αυτή πρέπει να καταλάβεις το γιατί. Γιατί να φύγω από εδώ; Αν φύγω και τα βρω σκούρα;

Σίγουρα μια τέτοια απόφαση θέλει θάρρος και τόλμη. Το κυριότερο όμως θέλει σκέψη, θέλει να ζυγίσεις τα δεδομένα και να είσαι έτοιμος για οτιδήποτε.

Μετανάστευση:

Ο όρος Μετανάστευση (migration), τόσο κατά τις κοινωνικές επιστήμες όσο και κατά το Διεθνές Δίκαιο αναφέρεται στην, για διάφορους λόγους, γεωγραφική μετακίνηση ανθρώπων είτε μεμονωμένα είτε κατά ομάδες. Ο ίδιος επίσης όρος χρησιμοποιείται και στις μετακινήσεις των ζώων, πτηνών και ιχθύων. Ειδικότερα εκ της αιτίας της μετακίνησης τα μεν ζώα και πουλιά καθιερώθηκε να χαρακτηρίζονται "αποδημητικά", ενώ τα ψάρια "μεταναστευτικά"...

«Για διάφορους λόγους»



Δηλαδή;

Ανεργία, αγανάκτηση, ανάγκη φυγής, βαρεμάρα, νοοτροπία, αλλαγή περιβάλλοντος… και τα λοιπά, και τα λοιπά, και τα λοιπά…

Πολλοί οι λόγοι, και οι αιτίες το ίδιο.

Σίγουρος είμαι πώς όλοι τα έχουμε νιώσει, έστω ένα από αυτά, μπορεί και όλα μαζί. Κάνουμε όμως υπομονή. Θα περάσει λέμε, θα γίνουν καλύτερα τα πράγματα, θα έρθουν καλύτερες μέρες, και πολλές άλλες κλισέ εκφράσεις. Εκφράσεις παρηγοριάς που τις χρησιμοποιούμε ζώντας ο καθένας με την ελπίδα πως κάτι θα αλλάξει, και τις περισσότερες φορές με ψευδαισθήσεις… Ένα τραγούδι του τεράστιου Μανώλη Ρασούλη όμως λέει: «Όλα τριγύρω αλλάζουνε, κι όλα τα ίδια μένουν»



Κάπως έτσι είναι και η κατάσταση στη νήσο Κύπρο. Δυστυχώς ή ευτυχώς ζούμε σε αυτή τη χώρα, με τα καλά και τα κακά. Με τη κλειστή κοινωνία και τα στενά μυαλά, το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα και την αδικία στο διορισμό θέσεων, το ρουσφέτι… Από την άλλη είναι και η αγάπη της γιαγιάς που ότι της ζητήσεις θα το έχεις, τους φίλους που έχεις πάντα δίπλα σου στα πέντε λεπτά, τη παραλία δίπλα σου που μπορείς να πας για ένα περπάτημα να χαλαρώσεις, και πολλά άλλα, και θετικά και αρνητικά.

Δε λέω, μπορεί η κατάσταση να γίνει καλύτερη. Μπορεί επιτέλους νέα μυαλά, νέοι άνθρωποι με φιλοδοξίες και ελεύθερο τρόπο σκέψης, να πάρουν στα χέρια τους σημαντικά πόστα σε καίριες θέσεις, με σκοπό να γίνει αυτό το πανέμορφο νησί ένας καλύτερος χώρος για όλους μας. Δυστυχώς όμως προς το παρών η κατάσταση είναι τραγική. Νέοι, σπουδασμένοι, με όνειρα, καταλήγουν άνεργοι, ή το πολύ με καμιά επί μέρους εργασία, άσχετη με τη σπουδή τους, απλά για να βγάλουν τα προς το ζην. Βλέπουμε καθημερινά, να γίνονται εγκλήματα, να γνωρίζουμε όλοι ποιοι είναι οι ένοχοι, και να μην ευθύνεται κανένας, κανένας να μην φταίει, κανένας να μην καταλήγει πίσω από τα κάγκελα. Μας σπρώχνουνε να φύγουμε, να πάμε αλλού. Μας κρατάν μακριά από την ευτυχία, μακριά από την επιτυχία.

Όλοι μας ψάχνουμε αυτή την επιτυχία στη ζωή μας, και συνάμα την ευτυχία. Τι σημαίνει όμως ευτυχία για το κάθε ένα από εμάς;

Για κάποιον μπορεί να είναι η οικονομική αποκατάσταση, για κάποιον άλλο μπορεί να είναι η ελευθερία, και για κάποιον άλλο να φτιάξει μια οικογένεια.

Εμείς ορίζουμε τη τύχη μας. Στο χέρι μας είναι. Είτε αν θα τη κάνουμε για κάπου αλλού, είτε αν θα μείνουμε εδώ να το παλέψουμε.

Au revoir φίλοι μου,



Κώστας Αυγουστή.

«Κάθε έθνος που θεωρεί πιο σημαντικές την ευκολία και την άνεση από την ελευθερία του, θα χάσει σύντομα την ελευθερία του. Και η ειρωνεία είναι, ότι σύντομα θα χάσει επίσης και τις ευκολίες και τις ανέσεις του.» Σόμερσετ Μωμ (Βρετανός συγγραφέας)

Βελτίωση της συμπεριφοράς του παιδιού χωρίς φωνές.

Μπορεί να βελτιωθεί η συμπεριφορά ενός παιδιού δίχως φωνές και γκρίνιες; Η ειδική σε θέματα γονιών Νοέλ Τζάνις-Νόρτον υποστηρίζει πως ναι – και έχει σύμμαχό της μία διασημότητα, την ηθοποιό Έλενα Μπόναμ Κάρτερ που ορκίζεται ότι οι συμβουλές της, της άλλαξαν τη ζωή.

Οι συμβουλές της κ. Τζάνις Νόρτον αποτελούν τμήμα ενός ολόκληρου προγράμματος που έχει επινοήσει και το οποίο στις αρχές Μαΐου εξέδωσε ως οδηγό για γονείς. Τιτλοφορείται «Calmer, Easier, Happier Parenting: The Revolutionary Programme That Transforms Family Life» (εκδ.JohnMurray) και υπόσχεται να φέρει την πολυπόθητη γαλήνη και ηρεμία στο σπίτι.

Να μερικές από τις συστάσεις του:

- Αποφύγετε τους γενικευμένους και υπερβολικούς επαίνους. Όλοι ξέρουμε ότι πρέπει να επαινούμε τα παιδιά μας, αλλά οι γενικές και οι υπερβολικές εκφράσεις τους κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό.

Αντί λοιπόν να λέτε «υπέροχα», «άψογα», «θαυμάσια», επιλέξτε τον συγκεκριμένο και συγκρατημένο έπαινο, όπως «βλέπω ότι διάβασες προσεκτικά τα μαθήματά σου, προσέχοντας την ορθογραφία σου και κάνοντας την αντιγραφή σου. Βλέπω επίσης ότι δεν άφησες κενά. Αυτό είναι πολύ καλό».

Το κλειδί, κατά την κυρία Τζάνις-Νόρτον είναι να παρατηρείτε, να περιγράφετε με ακρίβεια και να μην χρησιμοποιείτε υπερθετικούς βαθμούς.

- Να επαινείτε την απουσία της ενοχλητικής συμπεριφοράς. Για να αντιμετωπίσετε μια ενοχλητική συμπεριφορά του παιδιού (π.χ. ότι μιλάει απότομα, τρώει τα νύχια του, σας διακόπτει όταν μιλάτε στο τηλέφωνο, ζητάει διαρκώς κάτι, δεν διαβάζει) αρχίστε να δίνετε έμφαση στις στιγμές που το παιδί δεν συμπεριφέρεται κατ' αυτόν τον τρόπο.

Αυτές τις στιγμές, να χρησιμοποιείτε τον συγκεκριμένο/συγκρατημένο έπαινο για να του τις επισημαίνετε. Να λέτε λ.χ. «βλέπω ότι δεν με διέκοψες στο τηλέφωνο... αυτό είναι πολύ καλό».

Η έκφραση «βλέπω ότι...» κάνει τα παιδιά να τεντώνουν τ' αυτιά τους, διότι δεν είναι μία έκφραση που χρησιμοποιούμε συχνά όταν θέλουμε να τα επιπλήξουμε ή να τα διορθώσουμε για κάτι. Σταδιακά, θα μάθουν τα παιδιά να συσχετίζουν το «βλέπω ότι...» με το ότι θα ακούσουν ότι έκαναν κάτι καλό, και θα επιδιώκουν ολοένα περισσότερο να το ακούσουν.

- Αφιερώστε τους «ειδικό» χρόνο. Κάθε ένας από τους γονείς πρέπει να αφιερώνει σε κάθε ένα από τα παιδιά λίγο ειδικό, αποκλειστικό χρόνο, που θα περνάνε κάνοντας οι δυο τους κάποιες δραστηριότητες.

Ο χρόνος αυτός πρέπει να είναι καθημερινός ει δυνατόν, να διαρκεί τουλάχιστον 10 λεπτά και να μην αφιερώνεται για να βλέπουν μαζί τηλεόραση ή να παίζουν στο κομπιούτερ, αλλά σε κάτι άλλο που αρέσει και στους δύο.

Τα παιδιά χρειάζονται πρωτίστως χρόνο από τον γονέα του ιδίου φύλου – κι αν ο ένας δεν υπάρχει, από άλλο κοντινό ενήλικα του ιδίου φύλου.

- Μάθετε να ακούτε πρώτα το παιδί. Για να λύσετε κάποιο πρόβλημα, πρέπει πρώτα να ακούσετε τι έχει να πει το παιδί, και αναλόγως να προσαρμόζετε την απάντησή σας. Με τον τρόπο αυτό τα παιδιά ξεπερνούν πιο εύκολα και πιο γρήγορα τον θυμό ή τα αρνητικά συναισθήματά τους, ενώ έχουν και την ευκαιρία να επεξεργαστούν τα συναισθήματά τους, να τα νιώσουν πλήρως και μετά να τα ξεπεράσουν και να ηρεμήσουν.

Για να ακούσετε το παιδί, βάλτε στην άκρη τα δικά σας συναισθήματα, σταματήστε ό,τι κι αν κάνετε, συγκεντρωθείτε σε ό,τι σας λέει κοιτάζοντάς το στα μάτια και αναλογισθείτε πως μπορεί να νιώθει το παιδί. Το συναίσθημα που θα φαντασθείτε, εκφράστε το στο παιδί, δίχως όμως να το καθησυχάσετε, να προσπαθήσετε να εκλογικεύσετε, να του κάνετε κήρυγμα ή να το δικαιολογήσετε. Πείτε λ.χ. «ακούγεσαι πολύ απογοητευμένος/θυμωμένος που χάλασε το παιχνίδι σου».

- Ετοιμασθείτε εκ των προτέρων. Αυτή είναι μια πανίσχυρη τεχνική για να εξασφαλίσετε ότι το παιδί θα ακολουθεί τους κανόνες του σπιτιού. Πρέπει να την εφαρμόσετε πριν συμβεί η αρνητική συμπεριφορά και οπωσδήποτε όχι εν ώρα αψιμαχίας ή όταν βιάζεστε. Επιπλέον, το παιδί είναι αυτό που θα μιλάει, όχι εσείς.

Τι πρέπει να κάνετε; Διαλέξτε μια ουδέτερη στιγμή (να μην έχει προηγηθεί καυγάς) που θα έχετε άφθονο χρόνο στη διάθεσή σας. Καθίστε κάτω με το παιδί και θέστε του μερικά βασικά ερωτήματα (για κάθε ερώτημα και απάντηση, να αφιερώνετε έως 60 δευτερόλεπτα).

Κάθε ερώτηση πρέπει να είναι λεπτομερής και να μην απαντιέται με «ναι» ή «όχι», αλλά να έχει συγκεκριμένη απάντηση. Επιπλέον, επειδή το παιδί ξέρει τις απαντήσεις, εσείς δεν πρέπει να του τις πείτε, αλλά να περιμένετε να τις πει μόνο του.

Παράδειγμα; «Όταν γυρνάμε από το ποδόσφαιρο, τι είναι το πρώτο που πρέπει να κάνουμε; Που θα βάλουμε την τσάντα; Που θα βάλουμε τα παπούτσια; Τι θα κάνουμε τα λερωμένα ρούχα;».

Όσο πιο λεπτομερής είναι κάθε απάντηση του παιδιού, τόσο περισσότερο εντυπώνεται στη μνήμη του.

- Απομακρύνετε ό,τι αποσπά την προσοχή. Αν λ.χ. τα παιδιά σας παίζουν το πρωί αντί να ετοιμάζονται για το σχολείο, βάλτε τα ρούχα τους σε ξεχωριστά δωμάτια ώστε να μην συναντηθούν πριν ντυθούν. Ή πάλι αν αρνούνται να ντυθούν ζεστά το χειμώνα, εξαφανίστε τα καλοκαιρινά ρούχα από τα ντουλάπια ώστε να μην τα έχουν πρόχειρα και βάζουν κοντομάνικα.

- Μην ζητάτε ποτέ δεύτερη φορά το ίδιο πράγμα. Για να κάνει το παιδί ό,τι ζητάτε με το πρώτο (στο 90% των περιπτώσεων τουλάχιστον) εφαρμόστε την απλή μέθοδο που ακολουθεί. Είναι κατάλληλη για παιδιά ηλικίας άνω των 3 ετών και δεν συνιστάται σε δύο περιπτώσεις: όταν το παιδί κάθεται μπροστά σε μία οθόνη και όταν βιάζεστε.

Η μέθοδος έχει ως εξής:

1. Πηγαίνετε στο δωμάτιο όπου βρίσκεται το παιδί, σταθείτε δίπλα του και κοιτάξτε το.

2. Περιμένετε να γυρίσει να σας κοιτάξει και αυτό – αλλά να κοιτάει μόνο εσάς και πουθενά αλλού.

3. Πείτε στο παιδί τι θέλετε να κάνει – αργά, με απλά λόγια, με σαφήνεια και μόνο μία φορά.

4. Ζητήστε από το παιδί να επαναλάβει ό,τι του είπατε, λέγοντας «Πες μου σε παρακαλώ τι πρέπει να κάνεις τώρα» (μόλις το παιδί αρχίσει να το λέει, έχει αρχίσει να γίνεται δική του απόφαση και ευθύνη).

5. Περιμένετε στη θέση σας να κάνει το παιδί ό,τι του ζητήσατε – και κάθε τι σωστό που κάνει, να το επαινείτε συγκεκριμένα και συγκρατημένα.

Καθώς θα περνάει ο καιρός, το τελευταίο βήμα θα πάψει να είναι απαραίτητο και τελικά θα απαιτούνται μόνο τα τρία πρώτα.