Να φύγετε, να πάτε αλλού

                                                       Να φύγετε, να πάτε αλλού

-Γιέ μου που πας;

Μια ερώτηση που συνήθως κάνει η μάνα μου σαν φεύγω απ’ το σπίτι, και σχεδόν ποτέ δεν παίρνει απάντηση.

Τι να της πω; Απλά ανοίγω τη πόρτα και φεύγω. Δεν υπάρχουν και πολλές επιλογές, είτε για καφέ θα πάω, είτε για κανένα ποτό, είτε για καμιά δουλειά. Άμα είναι να μεταναστεύσω θα την αγκαλιάσω και θα της πω πως φεύγω, θα πάω αλλού…. Πότε όμως;



Για να έρθει η στιγμή αυτή πρέπει να καταλάβεις το γιατί. Γιατί να φύγω από εδώ; Αν φύγω και τα βρω σκούρα;

Σίγουρα μια τέτοια απόφαση θέλει θάρρος και τόλμη. Το κυριότερο όμως θέλει σκέψη, θέλει να ζυγίσεις τα δεδομένα και να είσαι έτοιμος για οτιδήποτε.

Μετανάστευση:

Ο όρος Μετανάστευση (migration), τόσο κατά τις κοινωνικές επιστήμες όσο και κατά το Διεθνές Δίκαιο αναφέρεται στην, για διάφορους λόγους, γεωγραφική μετακίνηση ανθρώπων είτε μεμονωμένα είτε κατά ομάδες. Ο ίδιος επίσης όρος χρησιμοποιείται και στις μετακινήσεις των ζώων, πτηνών και ιχθύων. Ειδικότερα εκ της αιτίας της μετακίνησης τα μεν ζώα και πουλιά καθιερώθηκε να χαρακτηρίζονται "αποδημητικά", ενώ τα ψάρια "μεταναστευτικά"...

«Για διάφορους λόγους»



Δηλαδή;

Ανεργία, αγανάκτηση, ανάγκη φυγής, βαρεμάρα, νοοτροπία, αλλαγή περιβάλλοντος… και τα λοιπά, και τα λοιπά, και τα λοιπά…

Πολλοί οι λόγοι, και οι αιτίες το ίδιο.

Σίγουρος είμαι πώς όλοι τα έχουμε νιώσει, έστω ένα από αυτά, μπορεί και όλα μαζί. Κάνουμε όμως υπομονή. Θα περάσει λέμε, θα γίνουν καλύτερα τα πράγματα, θα έρθουν καλύτερες μέρες, και πολλές άλλες κλισέ εκφράσεις. Εκφράσεις παρηγοριάς που τις χρησιμοποιούμε ζώντας ο καθένας με την ελπίδα πως κάτι θα αλλάξει, και τις περισσότερες φορές με ψευδαισθήσεις… Ένα τραγούδι του τεράστιου Μανώλη Ρασούλη όμως λέει: «Όλα τριγύρω αλλάζουνε, κι όλα τα ίδια μένουν»



Κάπως έτσι είναι και η κατάσταση στη νήσο Κύπρο. Δυστυχώς ή ευτυχώς ζούμε σε αυτή τη χώρα, με τα καλά και τα κακά. Με τη κλειστή κοινωνία και τα στενά μυαλά, το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα και την αδικία στο διορισμό θέσεων, το ρουσφέτι… Από την άλλη είναι και η αγάπη της γιαγιάς που ότι της ζητήσεις θα το έχεις, τους φίλους που έχεις πάντα δίπλα σου στα πέντε λεπτά, τη παραλία δίπλα σου που μπορείς να πας για ένα περπάτημα να χαλαρώσεις, και πολλά άλλα, και θετικά και αρνητικά.

Δε λέω, μπορεί η κατάσταση να γίνει καλύτερη. Μπορεί επιτέλους νέα μυαλά, νέοι άνθρωποι με φιλοδοξίες και ελεύθερο τρόπο σκέψης, να πάρουν στα χέρια τους σημαντικά πόστα σε καίριες θέσεις, με σκοπό να γίνει αυτό το πανέμορφο νησί ένας καλύτερος χώρος για όλους μας. Δυστυχώς όμως προς το παρών η κατάσταση είναι τραγική. Νέοι, σπουδασμένοι, με όνειρα, καταλήγουν άνεργοι, ή το πολύ με καμιά επί μέρους εργασία, άσχετη με τη σπουδή τους, απλά για να βγάλουν τα προς το ζην. Βλέπουμε καθημερινά, να γίνονται εγκλήματα, να γνωρίζουμε όλοι ποιοι είναι οι ένοχοι, και να μην ευθύνεται κανένας, κανένας να μην φταίει, κανένας να μην καταλήγει πίσω από τα κάγκελα. Μας σπρώχνουνε να φύγουμε, να πάμε αλλού. Μας κρατάν μακριά από την ευτυχία, μακριά από την επιτυχία.

Όλοι μας ψάχνουμε αυτή την επιτυχία στη ζωή μας, και συνάμα την ευτυχία. Τι σημαίνει όμως ευτυχία για το κάθε ένα από εμάς;

Για κάποιον μπορεί να είναι η οικονομική αποκατάσταση, για κάποιον άλλο μπορεί να είναι η ελευθερία, και για κάποιον άλλο να φτιάξει μια οικογένεια.

Εμείς ορίζουμε τη τύχη μας. Στο χέρι μας είναι. Είτε αν θα τη κάνουμε για κάπου αλλού, είτε αν θα μείνουμε εδώ να το παλέψουμε.

Au revoir φίλοι μου,



Κώστας Αυγουστή.

«Κάθε έθνος που θεωρεί πιο σημαντικές την ευκολία και την άνεση από την ελευθερία του, θα χάσει σύντομα την ελευθερία του. Και η ειρωνεία είναι, ότι σύντομα θα χάσει επίσης και τις ευκολίες και τις ανέσεις του.» Σόμερσετ Μωμ (Βρετανός συγγραφέας)